بیماری قلبی در زنان از علائم تا تشخیص
بیماری قلبی هر بیماری است که بر قلب و سیستم عروق خونی تأثیر بگذارد و شامل: حمله قلبی، سکته مغزی، بیماری عروق کرونر قلب و فشار خون بالا باشد. میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی زنان با افزایش سن به ویژه پس از رسیدن به یائسگی افزایش می یابد. سالانه زنان بیشتر از مردان بر اثر بیماری قلبی جان خود را از دست می دهند. زنان مبتلا به بیماری قلبی اغلب علائم متفاوتی نسبت به مردان دارند، به طوری که این علائم ممکن است بسیار ظریف تر و نامحسوس تر از مردان باشد و بارها نادیده گرفته شوند. این اغلب منجر به تشخیص تاخیری یک بیماری قلبی، اغلب در مراحل بعدی و جدی‌تر از مردان می‌شود. بهترین متخصص قلب در این پدیده به خوبی آموزش دیده اند و آموزش، مهارت و تجربه لازم برای درمان بیماری های قلبی عروقی در زنان را دارند.
علائم سکته قلبی در زنان
اگرچه هم مردان و هم زنان در هنگام حملات قلبی تمایل به آنژین قلبی (درد قفسه سینه) دارند، بسیاری از زنان اصلاً درد قفسه سینه را تجربه نمی کنند. از آنجایی که زنان تمایل به انسداد در شریان‌های کوچک‌تری دارند که خون را به قلبشان می‌رسانند، معمولاً علائمی دارند که شامل موارد زیر است:
- تنگی نفس
- ضربان قلب نامنظم
- حالت تهوع یا استفراغ
- تعریق
- خستگی
- سرگیجه / سبکی سر
در طول حمله قلبی، زنان ممکن است احساس ناراحتی در گردن، فک، شانه، قسمت بالایی پشت یا شکم نیز داشته باشند. این علائم ممکن است ظریف باشند و ممکن است بیایند و بروند.
در حالی که زنان 55 ساله و بالاتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی هستند، زنان در هر سنی باید نگران سلامت قلب باشند و برای پیشگیری از بیماری قلبی، سبک زندگی سالمی را انتخاب کنند.
کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی در زنان
زنی که سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن است. با این حال، اصلاحات سبک زندگی زیر می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی در زنان کمک کند:
- ترک سیگار
- داشتن رژیم غذایی کم چربی اشباع، کلسترول و نمک
- ورزش منظم
- مدیریت وزن
- نظارت بر فشار خون
- کاهش سطح تری گلیسیرید
- کاهش یا حذف مصرف الکل
- تنظیم دیابت
- اجتناب از استرس
درمان جایگزینی هورمونی دیگر برای زنان یائسه توصیه نمی شود، زیرا زنان را در معرض خطر بیشتری برای بیماری قلبی قرار می دهد. در حالی که زنان 55 ساله و بالاتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی هستند، زنان در هر سنی باید نگران سلامت قلب باشند و برای پیشگیری از بیماری قلبی، سبک زندگی سالمی را انتخاب کنند.
تپش قلب
بیمارانی که تپش قلب را تجربه می کنند احساس می کنند که قلب آنها به سرعت می تپد (تاکی کاردی)، بال زدن، ضربان نامنظم یا تپش. به طور معمول، تپش قلب جدی نیست و اغلب توسط استرس، اضطراب، ورزش یا برخی داروها ایجاد می شود. تپش قلب ممکن است زمانی که بیمار نشسته، ایستاده یا دراز کشیده، در حین یا بلافاصله پس از فعالیت شدید یا در طول دوره های استراحت رخ دهد. آنها گاهی اوقات در گلو یا گردن و همچنین در قفسه سینه احساس می شوند.
بیشتر بخوانید=> بیماری قلبی در کودکان
عوامل خطر برای تپش قلب
اگر افراد در هر یک از دسته های زیر قرار بگیرند، در معرض خطر بیشتری برای تپش قلب قرار دارند:
- به شدت استرس دارند یا مستعد اضطراب هستند
- حامله هستند
- از داروهای حاوی محرک استفاده کنید
- پرکاری تیروئید دارند
- کافئین بیش از حد مصرف کنید
- بیش از حد سیگار بکشید یا الکل بنوشید
- از داروهای تفریحی استفاده کنید
- مشکلات قلبی دارند
بیماران مبتلا به تب، تهوع یا استفراغ، کم خونی، هیپوگلیسمی (قند خون پایین)، پرکاری تیروئید یا بیماری ریوی نیز مستعد تپش قلب هستند.
عوارض تپش قلب
در حالی که گاه به گاه، تپش زودگذر معمولاً نیازی به ارزیابی پزشکی ندارد، تپش‌هایی که مکرر رخ می‌دهند، بدتر می‌شوند یا با علائم آزاردهنده دیگری مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس شدید، سرگیجه یا غش همراه هستند، نباید نادیده گرفته شوند.
در موارد نادر، تپش قلب ممکن است با یکی از موارد زیر همراه باشد:
- افت ناگهانی فشار خون
- غش کردن
- آریتمی تهدید کننده زندگی
- ایست قلبی
- نارسایی قلبی
- سکته
در چنین مواردی، آزمایش های تشخیصی مانند پایش قلب یا فشار خون ضروری است.
تشخیص تپش قلب
به منظور تشخیص تپش قلب و علت آن، ممکن است یک یا چند آزمایش زیر انجام شود:
- الکتروکاردیوگرام (EKG یا ECG)
- سنجش استرس
- مانیتور هولتر
- اکوکاردیوگرافی
اگر مشخص شود که یک بیماری قلبی علت اصلی تپش قلب بیمار است، ممکن است تغییرات سبک زندگی یا داروها تجویز شود یا مداخله جراحی ضروری باشد. اگر علل جدی تپش قلب رد شود، معمولاً به بیماران توصیه می‌شود که از محرک‌هایی مانند کافئین یا الکل بیش از حد و داروهایی با خواص تحریک‌کننده اجتناب کنند. اگر بیماری های زمینه ای غیر قلبی عروقی، مانند پرکاری تیروئید یا اختلال اضطراب فراگیر، مسبب تشخیص داده شود، چنین مسائلی باید از نظر پزشکی مورد توجه قرار گیرند.
